Ο Εχθρός μου

Η ζωή ενός φιλήσυχου οικογενειάρχη αναστατώνεται βίαια όταν μια συμμορία εισβάλλει ένα βράδυ στο σπίτι του, το ληστεύει και κακοποιεί την κόρη του.

Η αστυνομία δεν έχει στοιχεία για να βρει τους υπόπτους, ένας γείτονας όμως θα του δώσει πληροφορίες και θα τον φέρει μπροστά σε ένα μοιραίο ηθικό δίλημμα. Καλοστημένο κοινωνικό θρίλερ πάνω στα ιδεολογικά και ψυχολογικά αδιέξοδα του σύγχρονου Έλληνα.

Στο τελευταίο πλάνο της ταινίας ο ήρωας στέκεται συλλογισμένος και κατόπιν κάθεται χαμένος στις σκέψεις του πάνω στο διάζωμα που χωρίζει τα δύο ρεύματα της Λεωφόρου Κηφισίας. Πρόκειται για έναν άνθρωπο –αλλά και μια ολόκληρη χώρα– μετέωρο ανάμεσα σε δύο κατευθύνσεις, δύο δρόμους ίδιας διεύθυνσης, αλλά εντελώς αντίθετης φοράς. Κινηματογραφικά μετέωρος πρέπει να νιώθει και ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος, ένας από τους ελάχιστους Έλληνες δημιουργούς οι οποίοι υπηρετούν ένα κομψά λαϊκό σινεμά, συνδυασμό καλλιτεχνικών ανησυχιών κι εμπορικών φιλοδοξιών. Με ένα ντοκιμαντέρ («Μέγαρα» ) και τρεις ταινίες μυθοπλασίας («Ξαφνικός Έρωτας», «Άντε Γεια…», «Πίσω Πόρτα» ) σε διάστημα σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών, ο Τσεμπερόπουλος επιστρέφει τώρα με άλλο ένα κοινωνικό δράμα, αυτήν τη φορά πολύ πιο αιχμηρό και πολιτικά καίριο. Το υποδειγματικά δομημένο σενάριο του «Εχθρού μου», διά χειρός Γιάννη Τσίρου («Το Φως που Σβήνει», «Άπνοια» ), θέτει το πιο επίκαιρο κοινωνικά αλλά και υπαρξιακά ερώτημα του καιρού μας. Ποιο είναι το πραγματικό τίμημα για την εφαρμογή των (προοδευτικών και φιλελεύθερων ) ιδεών μας στην πράξη; Τι πρέπει να υποστούμε δηλαδή σε προσωπικό –άρα κι εθνικό– επίπεδο για να στηθεί μια ευνομούμενη, ανεκτική και δίκαιη κοινωνία; Ο Κώστας Στασινός, παιδί της Μεταπολίτευσης, γεωπόνος, καταστηματάρχης, οικογενειάρχης με δύο παιδιά και μια παλιά μονοκατοικία στη Νέα Σμύρνη, νομίζει πως ξέρει τις απαντήσεις. Θα βρεθεί όμως προ εκπλήξεως όταν μια συμμορία εισβάλει στο σπίτι του, το ληστέψει και κακοποιήσει την κόρη του. Η αστυνομία αδυνατεί να βρει τους ενόχους, ένας γείτονας όμως θα του δώσει πληροφορίες και θα τον φέρει μπροστά σε ένα μοιραίο ηθικό δίλημμα: να πάρει το νόμο στα χέρια του, κάτι που ο ανδρισμός του κι ένας παραδοσιακός κώδικας τιμής απαιτούν («Τι έκανες για να τους προστατεύσεις;» ρωτάει ο πεθερός του ), ή να προσπαθήσει να ξεχάσει όπως του ζητούν η γυναίκα και η κόρη του;
Πατώντας πάνω σε ένα δραματουργικά γερό και αναπτυγμένο με στερεά βήματα σεναριακό υλικό, ο Τσεμπερόπουλος υπηρετεί διακριτικά τη γεμάτη σασπένς ιστορία του. Η αφήγησή του διαθέτει μια παλιομοδίτικη στιβαρότητα, τα ψυχολογικά αδιέξοδα των χαρακτήρων του περιγράφονται με σαφήνεια (μερικές φορές απλά και μερικές απλοϊκά ), η κοινωνική πίεση είναι διαρκώς παρούσα, αλλά πάντα σε δεύτερο πλάνο (τα «Πωλείται» στους τοίχους, η διαδήλωση που ακούμε όμως δεν βλέπουμε ), και οι πρωταγωνιστές του, με πρώτο τον «άνθρωπο της διπλανής πόρτας» Μανώλη Μαυροματάκη, είναι απόλυτα πειστικοί. Τέλος, τον πιο επικίνδυνο σκόπελο ολόκληρης της διαδρομής, το διδακτισμό που μπορεί να κρύβει μια εύκολη στα ερωτήματα απάντηση, η ταινία τον παρακάμπτει με μια κινηματογραφικά και πολιτικά καθαρή στάση, φωτογραφίζοντας τον εχθρό που παραμονεύει όχι μόνο γύρω αλλά και μέσα μας.

ΠΗΓΗ:athinorama.gr